Çocuk eğitimi, çocuk terbiyesi, çocuk idaresi diye baktığımız konuların başlangıç noktası neresidir acaba hiç düşündünüz mü? Hamilelikte dönemi çocuk terbiyesi için iyi bir başlangıç olabilir mi? Yoksa şöyle laftan sözden anladığı zamanları mı beklemeliyiz. Evet bu zamanlar kritik dönemlerdir ama bence çocuk terbiyesi eş seçimi ile başlar. Zira çocuklarımızın eğitimi ile ilgilenecek eşleri tercih ederek seçimlerimizi yaparız.
Çocuklar hem kendi anne babasının hem de anne babanın evliliğiyle oluşan büyük ailenin güneşi gibidir. Bu büyük aile sevgiyi, şefkati ve mutluluğu küçük mucizeyle yeniden tanımlar. Küçük mucizenin ellerinden birlikte tutar, gözlerine birlikte bakarlar. Gözyaşlarını birlikte siler, hayallerini birlikte kurarlar.
Hal böyle olunca, çocuk eğitimi üzerine konuşacağımız her durumda tek bir özneden bahsetmek mümkün olmayacaktır. Eğitim konusundaki en yüksek bilgi ve tecrübelere sahip olmanız, sizin çocuğunuzun üst seviye bir eğitime sahip olacağı anlamına da gelmeyebilir. Çocuklar anne babalarını kendilerine örnek olarak gözlemlerken birini diğerinden ayırt etmeyecektir. İyi davranışları örnek alayım, istenmeyen davranışları ardıma atayım da demeyecektir. Her iki davranış modelini harmanlayarak kendi karakterini geliştirecektir.
Anne babamızı, yaşayacağımız evi, içinde büyüyeceğimiz kültürü, dinimizi, kardeşlerimizi ve akrabalarımızı seçme şansımız yoktur. Yaşam serüvenimiz değiştiremeyeceğimiz seçeneklerle başlasa da ilerleyen günleri ve yılları kendi seçimlerimizle yönetme şansına sahibizdir. Anne babamızdan aldığımız genetik kodlarımız, ailemizden getirdiğimiz değer yargılarımız, büyüdüğümüz çevreden kazandığımız alışkanlıklarımız bizi şekillendirir. Aldığımız bu şekil ile bir kişilik ve karakter kazanırız. Hayat yolculuğunda anne babamızın desteği, öğretmenimizin bize öğrettikleri ve sosyal çevrenin getirdikleriyle adım adım ilerleriz. Adım adım ilerlediğimiz bu yolda elimiz ekmek tutmaya başladığında yaşımız da kemale ermişse artık evlenme zamanımız çoktan gelmiş demektir.
Eğer küçük bir çevrede yaşıyorsanız etrafınızdaki pek çok kişi sizin evlenme işinizi kendisine bir görev bilir.Bir an önce sizin de artık çoluk çocuğa karışma zamanınızın geldiğini düşünerek gerekli arayışlarda bulunarak size yardımcı olmaya çalışır. Konu komşu, eş dost tavsiyesiyle veya sizin gönül pencerenizi açıp tanıştığınız bir prens veya prensesle hayatınızı birleştirme yoluna girersiniz.
Evlilik yolculuğunda kişinin kendini tanıma becerisi ben düşüncesinden sıyrılıp biz düşüncesine geçişte büyük kolaylık sağlar. Mutlu evliliklerin altın kuralı kişinin kendisini tanıma becerisidir. Kendisini tanımayan, güçlü ve zayıf yönlerini bilemeyen bir birey, aslında kiminle anlaşabileceğini de pek bilmez. Kaşına gözüne, boyuna posuna, parasına puluna, evine arabasına ya da güler yüzüne, tatlı diline bakarak evliliğe karar vermek yeterli olmayacaktır. Asıl dikkat edilmesi gereken karşınızdakinin özelliklerinden ziyade kendinizi iyi tanıyıp, kiminle anlaşılabileceğinizin farkında olmanızdır. Bu konuda aşağıdaki sorular işinizi biraz kolaylaştırabilir.
- Aile ortamındaki, iş yaşamındaki, ikili ilişkilerdeki sizi yeterince tanıyor musunuz?
- Mutluyken veya mutsuzken nasıl tepkiler veriyorsunuz?
- Haklı olduğunuz durumlarda ki tavrınız veya haksız olduğunuz durumlar karşısında konuşma şekliniz hakkında bir fikriniz var mı?
Aile müessesesini “Yuva” tadında hayal ederek inşa etmek çocuk eğitiminde atılacak ilk adım olmalıdır. Evet, henüz ortada çocuk yok, doğru, ama çocuğun her iki davranış modeli karşımızda duruyor. Anne babasından yola çıkarak gelecek çocukların muhtemel eğitim durumlarını kestirmek pek de yanlış olmayacaktır. Bu nedenle, eş seçimi, çocuğunuza bir rol modeli seçimi kriterini de içermelidir. Doğru eşi seçmiş olmanız, doğacak çocuklarınızın alacağı eğitimi şimdiden belirli standartlara ulaştırdığınız anlamına gelir.
Eşlerin birbirini anlayabildiği, dinleyebildiği, kararlarına saygı duyduğu ve güven duygusuyla sağlam temeller üzerine kurulan evliliklerde gönül rahatlığıyla ‘’hani nerede bu evin altıntopu?’’ sorusunu sorma zamanı yaklaşmış demektir.